Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ
Η Ραμαγιάνα είναι η ιστορία του dharma yuddha (δίκαιου πολέμου) που διεξήχθη μεταξύ του Σρι Ραμ, ενσάρκωση του Βισνού και του Ραβάνα, του μεγάλου ασούρα (δαίμονα) βασιλιά της Λάνκα. Ο Ραβάνα ήταν ένας μεγάλος αφοσιωμένος του Σίβα, αλλά κόλλησε στην αλαζονεία και στην άγνοιά του, οδηγώντας τον σε δίψα για δύναμη. Κατέκτησε πολλά βασίλεια και μάλιστα απειλούσε τους δέβας (θεούς) στο σβάργκα λόκα. Με τοξική δύναμη, αιχμαλώτισε τη σύζυγο του Σρι Ραμ, Σίτα για να την κάνει βασίλισσα του. Ο Σρι Ραμ διεξήγαγε πόλεμο στον Ραβάνα για να διασώσει την Σίτα με τη βοήθεια ενός στρατού πιθήκων.
Ο Σρι Ραμ ήταν ικανότατος τοξότης και από την δέκατη ημέρα του πολέμου, ο στρατός του Σρι Ραμ είχε σκοτώσει όλους τους μεγάλους πολεμιστές στο στρατό του Ραβάνα, αφήνοντας τον Σρι Ραμ και τον Ραβάνα να εμπλακούν στη μάχη. Η σφαγή του Ραβάνα ήταν το μόνο που είχε απομείνει για να κερδιθεί ο πόλεμος.
Ραβάνα, ο Βασιλιάς που Διψούσε για Δύναμη
Ο Ραβάνα, ο οποίος είχε αναφερεθεί ως ένας από τους μεγαλύτερους αφοσιωμένους, από τον ίδιο τον Σίβα, είχε εκτελέσει σκληρές μετάνοιες για αρκετές χιλιάδες χρόνια. Είχε κόψει όλα τα εννέα κεφάλια του και τα προσέφερε ως προσφορά στη φωτιά του yajna (ιερή φωτιά) στον Σίβα. Πριν κόψει και το δέκατο κεφάλι του, ο Σίβα εμφανίστηκε και ρώτησε τον Ραβάνα τι δώρα ήθελε. Πάντα αναζητώντας την αθανασία και την δύναμη, ο Ραβάνα ζήτησε το άτμα λίνγκα του Σίβα, που είναι η ίδια η ψυχή του Σίβα. Ο Σίβα έδωσε το δώρο με την προϋπόθεση ότι το άτμα λίνγκα δεν πρέπει ποτέ να αφεθεί στο έδαφος, αλλιώς θα περέμενε εκεί όπου είχε τοποθετηθεί. Ο Σίβα, ο οποίος είναι παντογνώστης, γνώριζε ότι ο Ραβάνα αναζητούσε το δώρο με την πρόθεση να κατακτήσει ολόκληρο τον κόσμο, παρά για την πνευματική του ανάπτυξη. Με την απονομή του ευεργετήματος, ο Ραβάνα πήρε επίσης την μύηση στο ανάντα γκάντα (εσωτερικός χώρος στον οποίο ενώνονται και τα 7 τσάκρας) από τον ίδιο τον Σίβα ως Γκουρού. Οι θεοί φοβούνταν ότι ο Ραβάνα θα ήταν πλέον αήττητος και θα κακομεταχειριζόταν τις δυνάμεις του για να ικανοποιήσει τις δικές του επιθυμίες με τίμημα την ειρήνη των άλλων. Για να λύσει το πρόβλημα, ο Γκανέσα, ο γιος του Σίβα ήρθε για να τους σώσει. Ο Γκανέσα εξαπάτησε τον Ραβάνα τοποθετώντας το άτμα λίνγκα στο έδαφος, εξαπατώντας έτσι τον Ραβάνα και απομακρύνοντας το δώρο από αυτόν.
Παρά το γεγονός του να έχει τον Σίβα ως Γκουρού και κατέχοντας το άτμα λίνγκα του Σίβα ως δώρο, ο Ραβάνα επικεντρώθηκε μόνο στην συσσώρευση υλικών αντικειμένων και δυνάμεων, αντί να αναζητά την ίδια την φώτιση. Με αυτή την απόφαση, ο Ραβάνα ξεκίνησε το ταξίδι του προς την άγνοια και την ψευδαίσθηση. Ζούσε με την απατηλή ψευδαίσθηση ότι ήταν αθάνατος.
Ο Ραβάνα Φαίνεται να Νικάει στην Μάχη
Την τελευταία ημέρα της μάχης, ο Σρι Ραμ, ο οποίος ήταν ενσάρκωση του Βισνού, άρχισε να ρίχνει βέλη στον Ραβάνα για να κόψει το κεφάλι του. Κάθε φορά που έκοβε ένα κεφάλι, ένα νέο έπαιρνε την θέση του. Ακούραστος, ο Σρι Ραμ συνέχισε να στοχεύει τον Ραβάνα απελευθερώνοντας τα βέλη του amogha (που δεν χάνουν το στόχο τους). Έχοντας ρίξει εκατό βέλη, ακόμη και ο Σρι Ραμ άρχισε να αναρωτιέται γιατί δεν κατάφερνει να σκοτώσει τον Ραβάνα, ο οποίος γελούσε τώρα μπροστά στον Σρι Ραμ. Τα ίδια βέλη είχαν σκοτώσει τον Khar, τον Dushan και πολλούς άλλους ισχυρούς asuras (δαίμονες).
Σύμφωνα με μια αναφορά από τη Ραμαγιάνα του Βαλμίκη (Στίχοι 59, 60, 61, Σάργκα 107, Yuddha Kaand):
Na chaaiv Ravanasyaanto drishyate jeevitkshaye
tatah sarvaastravidveerah karusalyaanandvardhanah
maarganaibahubhiryuktah chantayamaas raghavah
Maareechonihato yaistu kharo yaistu sadooshanah
krounchaavane viraghastu kabando dandake vane
yaih saala girayo bhagna vaali cha kshubhito ambudhih
ta ime sayakah sarve yuddhe praatya yika mam
kim nu tatakaranam yen ravane mandtejasah
Μετάφραση:
"Ωστόσο, δεν φαινόταν καμία ελπίδα για τον θάνατο του Ραβάνα. Αν και εξοπλισμένος με πολλά βέλη και πολύ καλά εξοικειωμένος με όλα τα είδη των βλημάτων, ο γενναίος Ραμ, ο τελεστής της χαράς της Καουσαλίας, στη συνέχεια έγινε σκεπτικός (είπε στον εαυτό του τα εξής):
"Ποιος είναι ο λόγος που αυτά τα βέλη με τα οποία ο Mareecha, ο Khara, ο Dushana, o Kabandha στο δάσος Κρουχα και ο Viradha στο δάσος Νταντάκα σκοτώθηκαν, από τα οποία επτά δέντρα Σάλα και τα βουνά ανατινάχτηκαν, από τα οποία σκοτώθηκε ο Vali και ο ωκεανός ταρακουνήθηκε. Όλα αυτά τα βέλη που μου παρείχαν άμεση βοήθεια στη μάχη, αποδείχτηκαν ελάχιστα αποτελεσματικά στην περίπτωση του Ραβάνα".
Βλέποντας έτσι τον Σρι Ραμ, χαμένο στη σκέψη του, ο αναβάτης του Μιτάλι ανανέωσε τη μνήμη του και του είπε: "Ω γενναίε, γιατί προσποιείσαι ότι δεν ξέρεις πώς να τον τελειώσεις; Απελευθέρωσε το Brahmastra (υπερφυσικό όπλο του Μπράχμα) και ελευθέρωσε μας όλους από το κακό, έφτασε η ώρα".
Με αυτό, ο Σρι Ραμ απελευθέρωσε το Brahmastra στο ανάντα γκάντα του Ραβάνα. Αυτό κατέστρεψε το amrit kalasha (δοχείο του νέκταρ) των δώρων που του δόθηκαν, ρίχνοντας τον Ραβάνα στο έδαφος. Στις τελευταίες του στιγμές, ο Ραβάνα συνειδητοποίησε ότι ο Σρι Ραμ δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Βισνού και ζήτησε την συγχώρηση του.
Η Απόσπαση των Αναλώσιμων
Το επεισόδιο της σφαγής του Ραβάνα έχει μεγάλη σημασία για έναν πνευματικό αναζητητή. Ο Ραβάνα συμβολίζει την τοξίκοποίηση με τα υλικά αντικείμενα που καταλαμβάνουν ένα άτομο, καταστρέφοντας την πνευματική αναζήτηση του. Καθώς ο Σρι Ραμ προσπαθούσε να καταστρέψει τον Ραβάνα, αντιμετώπισε τα πολλά κεφάλια του Ραβάνα που συνέχιζαν να εμφανίζονται αδιάκοπα. Αυτό μοιάζει πολύ με τις πολλές τάσεις σκέψεων που αναλογιζόμαστε. Όταν απορρίπτουμε ένα ρεύμα σκέψης, άλλο ένα παίρνει τη θέση του. Αυτός ο ακατάπαυστος αγώνας συνεχίζεται ως ότου μας υπενθυμίσουμε ότι η μόνη λύση σε αυτόν τον εσωτερικό πόλεμο είναι να εγκαταλείψουμε την πράξη της δημιουργίας ρευμάτων σκέψης. Η sangha, ή οι άνθρωποι που περιβάλλουμε τους εαυτούς μας, είναι αυτοί που μπορούν να εκπληρώσουν αυτό το καθήκον, να μας υπενθυμίσουν τον πραγματικό σκοπό μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό να ζούμε στην sangha όσων βρίσκονται στην αναζήτηση της φώτισης. Όταν όλες οι σκέψεις παραδοθούν στo ανάντα γκάντα, η τελική απελευθέρωση από κάθε ψευδαίσθηση γίνεται πραγματικότητα. Το Diwali (ένα από τα πιο δημοφιλή φεστιβάλ του Ινδουισμού) συμβολίζει αυτή την παράδοση στην υπέρ συνείδηση, το τέλος της ψευδαίσθησης του νου και την επιστροφή στο σπίτι του αναζητητή, για να συνειδητοποιήσει τον πραγματικό σκοπό της ζωής του, που είναι η συνειδητοποίηση του Τελικού.
