ΤΡΙΤΟ ΒΗΜΑ
Στο τρίτο βήμα, γιορτάζουμε το θεό, τη ρίζα και την πηγή για τα άλλα δυο βήματα που είναι ο εαυτός και ο κόσμος. Όσο εσείς κουβαλάτε μέσα σας αμφιβολία ή πίστη σχετικά με την ύπαρξη του θεού, τόσο δε θα βιώσετε, δεν θα μπορέσετε να έχετε την εμπειρία του θεού. Ακριβώς όπως η αμφιβολία, έτσι και η πίστη είναι επίσης ένα εμπόδιο για το βίωμα του θεού. Έχω δει ανθρώπους που πιστεύουν πάρα πολύ, αλλά που ποτέ δεν προσπάθησαν να βιώσουν το θεό, συνεχίζουν να έχουν μεγάλη πίστη αλλά ποτέ δεν είχαν εμπειρία του θεού.
Λοιπόν τώρα πετάξτε την αμφιβολία σας και την πίστη σχετικά με την ύπαρξη ή μη ύπαρξη του θεού. Ακόμα και εάν πιστεύετε στην ύπαρξη του θεού, θα έχετε μόνο μια μικρή ιδέα σχετικά με Αυτόν, για παράδειγμα ότι θα έχει δέκα δάχτυλα ή ένα κεφάλι ή θα είναι κοντός ή ψηλός.
Οποιαδήποτε πιθανή ιδέα και να έχετε, θα σας εμποδίσει να βιώσετε τον θεό, να έχετε την εμπειρία του θεού. Πετάξτε και την πίστη και την αμφιβολία. Απλά θυμηθείτε πως εάν υπάρχει κάποια δημιουργία, θα πρέπει να υπάρχει και ο δημιουργός της. Τη στιγμή που βλέπετε ένα αντικείμενο μπροστά σας, ξέρετε ότι ο δημιουργός αυτού του αντικειμένου υπάρχει. Εάν η δημιουργία υπάρχει τότε και ο δημιουργός υπάρχει επίσης, ακόμα και εάν η λέξη 'δημιουργός' δεν ταιριάζει ακριβώς με το θεό. Ο θεός είναι απλά μια δημιουργικότητα που ξεχειλίζει χωρίς λόγο και αιτία, αυτό είναι όλο, μια συνεχής δημιουργικότητα που επεκτείνεται. Ένα συνεχόμενο Big Bang, μια σταθερή μαύρη τρύπα που απλά συμβαίνει.
Η δημιουργία, το δημιουργούμενο και ο δημιουργός είναι απλά αυτό που λέμε όλο μαζί, δημιουργικότητα. Συνεπώς γιορτάστε την ύπαρξη της δημιουργικότητας. Αν δεν υπάρχει η δημιουργικότητα, τότε η δημιουργία δεν μπορεί να συμβεί. Η ίδια ύπαρξη της δημιουργίας πιστοποιεί, είναι μια στέρεη απόδειξη ότι ο δημιουργός ή η δημιουργικότητα υπάρχει. Η δημιουργικότητα δεν είναι ένα σύνολο κάποιων νεκρών κανόνων. Είναι μια ανεξάρτητη ευφυΐα. Οπότε απλά γιορτάστε την ύπαρξη αυτής της ανεξάρτητης ευφυΐας, γιορτάστε την ύπαρξη του θεού ως δημιουργικότητα.
Όταν γιορτάζετε την ύπαρξη αυτών των τριών, του εαυτού, του κόσμου και του θεού, συνειδητοποιείτε ότι αυτά τα τρία δεν είναι πλέον εμπόδια, απλά τα βλέπατε ως εμπόδια γιατί έτσι είχαν δημιουργηθεί μέσα στο υποσυνείδητό σας. Δεν υπάρχει εμπόδιο, παρά μόνο γνήσια Ύπαρξη, αγνή συνείδηση, καθαρή γιορτή. Ζώντας με τη διαύγεια πως ο εαυτός, ο κόσμος και ο θεός δεν είναι τρία ξεχωριστά πράγματα, αλλά ο ενιαίος πυρήνας της Ύπαρξης και γιορτάζοντας την ύπαρξη αυτού του πυρήνα, είναι αυτό που εγώ ονομάζω, ζώντας μια Ζωή Αφυπνισμένη.
Αν γιορτάζετε την ύπαρξη αυτών των τριών, του εαυτού, του κόσμου και του θεού, θα συνειδητοποιήσετε ότι υπάρχει μόνο εορτασμός και τα τρία χάνονται μέσα σε μια γιορτή. Όταν αυτά τα τρία χάνονται μέσα στον εορτασμό, αυτό που παραμένει είναι αυτό που εγώ ονομάζω αιώνια ευδαιμονία, nithyananda.
Τα όρια μεταξύ αυτών των τριών θα υπάρχουν όσο θα εξακολουθούν να υπάρχουν οι διαμάχες με το εγώ και παράλληλα δεν θα υφίσταται η πράξη της αποδοχής.
Κάποιοι με ρωτούν, πώς θα εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους ως προς το πρόσωπό μου και τους λέω πως ο μόνος τρόπος για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους είναι να ζουν αφυπνισμένα με τον τρόπο που μόλις σας περιέγραψα. Αυτό είναι το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για μένα και εγώ να κάνω για εσάς.
Ο λόγος που νοιώθετε τόση ευγνωμοσύνη απέναντί μου, είναι ότι μόνο όταν συμβαίνει το γεγονός ενός φωτισμένου δασκάλου στη ζωή σας αρχίζετε και νοιώθετε τι είναι ευγνωμοσύνη. Γιατί μέχρι τότε η ευγνωμοσύνη παραμένει απλά μια κοινωνική συνήθεια, έτσι όπως εκλαμβάνεται αυτή η λέξη για την κοινωνία στην οποία ζείτε.
Όταν ο Δάσκαλος συμβαίνει στη ζωή σας, τότε ξεκινά ο μετασχηματισμός και ξεκινάτε να αισθάνεστε μια κίνηση μέσα σας, μια βαθιά χαρά, ένα ανεξήγητο συναίσθημα, όχι λόγω της κοινωνίας στην οποία ζείτε αλλά από την ύπαρξή σας. Αυτό το συναίσθημα είναι η ευγνωμοσύνη. Αυτό λέγεται ευλάβεια, λατρεία. Δεν μπορείτε να το εκφράσετε με λόγια. Αυτή είναι η ομορφιά της αληθινής ευγνωμοσύνης. Απλά χαλαρώστε μέσα σε αυτή την αίσθηση και αφήστε την να σας μεταμορφώσει. Θα μεταμορφώσει εσάς μέσω της αληθινής σας ύπαρξης. Αυτό θα είναι αρκετό. Τότε η δουλειά του Δασκάλου θα έχει τελειώσει.
Ο κόσμος με ρωτά, "Τι υπηρεσία μπορούμε να προσφέρουμε ως αποστολή, ως καθήκον;". Τους λέω, η μεγαλύτερη προσφορά που κάποιος μπορεί να προσφέρει στον κόσμο, είναι να εργάζεται για την ανθοφορία της συνείδησής του. Τη στιγμή που αυτό θα συμβεί, αυτόματα, θα εξυπηρετείτε όπου χρειάζεται, όχι για λόγους εγώ, αλλά λόγω της χαράς για προσφορά που θα αισθάνεστε και η οποία θα ξεχειλίζει από μέσα σας. Συνεπώς μετά, το έργο αυτό δεν θα το νοιώθετε ως υπηρεσία, αλλά απλά ως μια υπερχείλιση. Όταν κάνουμε μια αγαθοεργία, τότε με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να συμβαίνει. Θα πρέπει δηλαδή να συμβαίνει όχι ως δόσιμο, αλλά ως ένα αυθόρμητο μοίρασμα.
Οι άνθρωποι γενικά κάνουν διάφορες δωρεές, για να κερδίσουν τιμή. Η κοινωνία μας έχει διδάξει, πως προσφέροντας κάποια υπηρεσία θα αποκτήσουμε μια θέση στον ουρανό και ότι κατά κάποιον τρόπο θα ακυρώσουμε τις κακές μας πράξεις. Ε, λοιπόν αυτό δεν συμβαίνει. Μια αγαθοεργία δεν θα σας κρατήσει καμιά θέση στον παράδεισο. Η Ύπαρξη δεν λειτουργεί έτσι, δεν έχει ανταλλακτήριο προσφορών. Όταν γεμίζετε μέσα σας, τότε αυτόματα αισθάνεστε ότι δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο για να γίνει, οπότε αρχίζετε να υπηρετείτε και να προσφέρετε, αυτό είναι όλο. Το γέμισμα του εαυτού που αισθάνεστε, δεν έχει καμία σχέση με τον υλικό σας πλούτο ή οτιδήποτε άλλο. Έχει να κάνει με το κράτος εντός σας, με την κατάσταση που υπάρχει μέσα σας, την κατάσταση της άνευ αιτίας ευδαιμονίας, της ευγνωμοσύνης ως προς το Όλο. Όταν η υπηρεσία γίνεται με αυτό τον τρόπο, τότε μπορεί να σας οδηγήσει στην φώτιση.
Η ευγνωμοσύνη μπορεί να 'κάψει' το κάρμα σας.
Ο Σουφισμός είναι μια ολοκληρωτικά βασισμένη θρησκεία στην ευγνωμοσύνη. Αν θα έπρεπε να περιγράψω με μια λέξη τον Σουφισμό, τότε θα έλεγα ότι αυτή είναι η ευγνωμοσύνη. Αυτό μπορείτε να διαπιστώσετε διαβάζοντας όλα τα ποιήματα των μεγάλων Σουφιστών δασκάλων όπως ο Τζαλαλουντίν Ρουμί και άλλων. Μπορεί κανείς να δει την ενέργεια της ευγνωμοσύνης να ρέει στα λόγια τους. Η ευγνωμοσύνη σας κάνει 'ο κανείς', απλά ρέει η ενέργεια. Η ευγνωμοσύνη είναι σαν τη φωτιά μπορεί να κάψει όλο το κάρμα σας. Τι είναι κάρμα (Η βεδική έννοια του πεπρωμένου: βασίζεται στις ενέργειες της ελεύθερης σκέψης του ατόμου που αποφασίζουν για το πεπρωμένο του); Είναι μια ανεκπλήρωτη ενέργειά σας, που σας τραβάει ξανά και ξανά για την εκπληρώσετε. Μέχρι να εκπληρώσετε και να εξαντλήσετε όλο αυτό το κάρμα το οποίο έχετε συσσωρεύσει, γεννιόσαστε ξανά και ξανά. Με το να είμαστε με την ενέργεια της ευγνωμοσύνης, αυτά τα κάρμα καίγονται. Τόσο μεγάλη είναι η δύναμη της ευγνωμοσύνης.
Ευγνωμοσύνη - Η απόλυτη προσευχή και θρησκεία
Όταν η προσευχή σας μετατρέπεται σε ευγνωμοσύνη, έλκετε όλο και περισσότερη καλοσύνη προς το μέρος σας. Αυτός είναι ο νόμος της έλξης και νόμος της φύσης. Όπως η ενέργεια προσελκύει σαν ενέργεια, η ευγνωμοσύνη είναι η απόλυτη προσευχή που μπορεί να σας φέρει πολλά περισσότερα από αυτά που φαντάζεστε. Πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν πως η προσευχή και η ευγνωμοσύνη είναι μια δουλείας. Όχι! Το αντίθετο, είναι οι μεγαλύτεροι απελευθερωτές, σας απελευθερώνουν από το βάρος της δυσαρέσκειας. Η δυσαρέσκεια μπορεί να καταστρέψει ολόκληρη τη ζωή σας. Λόγω του ότι αισθάνεστε δυσαρέσκεια, έχετε κάτι και σκεφτόσαστε συνεχώς μέσα σας, συνεχώς κάτι σας τρώει. Όταν η ευγνωμοσύνη ανθίζει η αίσθηση της δυσαρέσκειας απλώς σβήνει και στη συνέχεια η εμπειρία της ζωής γίνεται διαφορετική. Νοιώθετε τη ζωή σας γεμάτη. Το να ζει κανείς έχοντας την αίσθηση της ευγνωμοσύνης είναι η μεγαλύτερη ευλογία. Μόνο όταν ανθίζει το λουλούδι της ευγνωμοσύνης η εκπλήρωση μπορεί να συμβεί κι όταν συμβεί η εκπλήρωση ανεξάρτητα από το τι κάνετε και πως το κάνετε, παραμένετε ολοκληρωμένοι. Δεν κάνετε πράγματα για να αισθανθείτε ολοκληρωμένοι, ικανοποιημένοι. Είστε ήδη γεμάτοι, πλήρεις και κάνετε πράγματα ανεξάρτητα από αυτό το γεγονός. Όταν η ευγνωμοσύνη γίνεται στάση ζωής, η εκπλήρωση γίνεται η φύση σου. Έτσι η κάθε στιγμή θα ρέει, θα αναβλύζει, συμπεριλαμβανομένης της προσευχής σας. Η προσευχή θα πρέπει να ξεχειλίζει από ευγνωμοσύνη και ικανοποίηση από μέσα σας. Κάποιοι με ρωτούν "Γιατί πηγαίνουμε στους ναούς και προσευχόμαστε;", κατανοήστε, με την προσευχή είναι σαν να γιορτάζουμε την καλοσύνη της Ύπαρξης κι όταν οι προσευχές μας γίνονται με αυτό τον τρόπο τότε η Ύπαρξη ανταποκρίνεται. Όταν η Ύπαρξη ανταποκρίνεται έρχεται με περισσότερη καλοσύνη στη ζωή σας. Αυτός είναι ο ενάρετος κύκλος της προσευχής και της ευλογίας.
Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε διδαχτεί ότι η προσευχή και ο θεός είναι εργαλεία της έσχατης ανάγκης. Δεν έχουμε μάθει ότι αυτά τα δύο είναι η μοναδική πηγή και το αποτέλεσμα της συνεχούς καλής τύχης που συμβαίνει.
Μια μικρή ιστορία:
Κάποτε ένας πιλότος ανακοίνωσε στους επιβάτες κατά τη διάρκεια της πτήσης ότι υπήρχε σοβαρό πρόβλημα στο αεροπλάνο και ότι μόνο ο θεός θα μπορούσε να αποφασίσει για την τύχη τους. Ένας επιβάτης γύρισε και ρώτησε τον άνθρωπο που καθόταν δίπλα του, τι ακριβώς είχε πει ο πιλότος και ο άνθρωπος του απάντησε, "Είπε ότι δεν υπάρχει ελπίδα".
Ο θεός έχει γίνει το τελευταίο καταφύγιο για τους περισσότερους ανθρώπους. Ουσιαστικά η προσευχή είναι η υπόκλιση στην άπειρη Ύπαρξη και η παράδοση του σεβασμού, του φόβου, της σύγχυσης, του άγχους και οτιδήποτε άλλο πάνω σε Αυτή.
Απόσπασμα από το βιβλίο Living Enlightenment 7th edition
Διαβάστε στο επόμενο: Η ευγνωμοσύνη - η απόλυτη προσευχή και θρησκεία, η προσδοκία είναι ο ένοχος, άφησέ τη, η γλώσσα του σώματός σας μπορεί να αλλάξει με την ευγνωμοσύνη.
