ΤΟ ΕΓΩ - Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ
Η ρίζα του φόβου είναι το Εγώ. Η κτήση είναι η ρίζα της απληστίας, το 'Δικό μου', 'Αυτό είναι το σπίτι μου', 'Αυτό είναι το αυτοκίνητό μου', 'Αυτοί είναι οι φίλοι μου'. 'Εγώ', η συνεχής πράξη. 'Δικό μου', η συνεχής κτήση.
Συνεχώς προσπαθείτε να επεκτείνετε τα όριά σας, συνεχώς προσπαθείτε να αλλάξετε τα πράγματα που βρίσκονται έξω από σας. Θέλετε να επεκτείνετε τα όρια των κτήσεών σας. Έχετε ένα αυτοκίνητο, αλλά θέλετε κάποιο πολυτελείας ή θέλετε περισσότερα από ένα αυτοκίνητα. Έχετε ένα σπίτι για να ζήσετε, αλλά θέλετε ένα άλλο πιο μεγάλο. Στηριζόσαστε στις κτήσεις για να αισθάνεστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και νοιώθετε ασφαλείς μόνο όταν συνεχώς κατέχετε όλο και περισσότερα πράγματα.
Εγώ έναντι Δασκάλου
Άνθρωποι με ρωτούν, "Γιατί χρειάζεται να ακολουθήσουμε κάποιον δάσκαλο"; Τους λέω "Δεν χρειάζεται απαραίτητα να ακολουθήσετε έναν δάσκαλο, αλλά εάν δεν ακολουθήσετε κάποιον δάσκαλο, θα σας ακολουθεί το εγώ σας" αυτό είναι όλο.
Ο δάσκαλος είναι το άτομο εκείνο που έχει ήδη πετύχει την αιώνια ευδαιμονία, "nithya ananda". Εάν τον ακολουθήσετε τότε κι εσείς θα μπορέσετε να φτάσετε σε αυτή την κατάσταση. Όσον αφορά το εγώ σας, ξέρετε πολύ καλά τι έχει κατορθώσει μέχρι αυτή τη στιγμή, αλλά και ως προς τα που σας οδηγεί. Αν είστε χαρούμενος, άνετος, γεμάτος και ευτυχισμένος, στο μονοπάτι στο οποίο σας οδηγεί το εγώ σας, τότε μπορείτε να ακολουθήσετε το εγώ σας. Τίποτα δεν είναι λάθος σε αυτό. Αν νοιώθετε όμως λίγο άβολα, τότε χρειάζεται να αλλάξετε, ακολουθήστε το μονοπάτι του δασκάλου.
Υπάρχει μια ωραία λέξη, 'na maha', που σημαίνει, 'όχι δικό μου', 'δεν είμαι εγώ', 'παραδίδομαι', 'παραδίδω το 'εγώ' και το 'δικό μου' στα πόδια του δασκάλου ή του θεού. Ακολουθήστε.
Μια ιστορία από τον Νταξιναμούρτι Σουάμιγκαλ
Μια μικρή ιστορία:
Κάποτε υπήρχε ένας φωτισμένος δάσκαλος με το όνομα Νταξιναμούρτι Σουάμιγκαλ ο οποίος συνήθιζε και καθόταν κάτω από ένα συγκεκριμένο δέντρο. Η σιωπηλή παρουσία του ήταν τόσο έντονη, που αμέσως κάποιος μπορούσε να την αισθανθεί, τόσο ισχυρή, που κανείς δεν χρειαζόταν να μιλήσει.
Μια μέρα ένας από τους ποιητές του βασιλείου τραγουδούσε με εξαιρετικά λόγια γραμμένα σε χίλιους στοίχους για τον Σουάμιγκαλ. Οι στοίχοι ανέφεραν πως ο Νταξιναμούρτι ήταν ένας άγιος και ο μεγαλύτερος πολεμιστής.
Σύμφωνα με την παράδοση κάποιος ονομαζόταν ως μεγάλος πολεμιστής μόνο όταν είχε σκοτώσει χίλιους ελέφαντες στη μάχη.
Ο ποιητής λοιπόν εξυμνούσε με τους στοίχους αυτούς την δύναμη και τις ικανότητες του Νταξιναμούρτι και όταν ο βασιλιάς τον άκουσε, ο εγωισμός του πληγώθηκε, γιατί ήταν γνωστό πως σε ολόκληρη την περιοχή ήταν ο μοναδικός ο οποίος είχε σκοτώσει τόσους ελέφαντες σε μάχες και μόνο αυτός είχε αυτόν τον τίτλο του μεγάλου πολεμιστή. Ο βασιλιάς κάλεσε τον ποιητή και τον ρώτησε με αγριάδα "Δικαιολόγησε την πράξη σου αυτή να τραγουδάς χίλιους στοίχους που εξυμνούν ένα γυμνό ζητιάνο ο οποίος κάθεται συνέχεια κάτω από ένα δέντρο, αλλιώς το κεφάλι σου θα κοπεί". Ο ποιητής τότε απάντησε "Δεν έχω κανέναν λόγο να απολογηθώ, μπορείτε να με σκοτώσετε, αλλά πράγματι υπάρχει κάτι στην παρουσία του. Θα ήθελα να κάνω μια μικρή παράκληση: εάν έχετε λίγο χρόνο, πηγαίνετε και καθίστε μαζί του, έστω μια φορά. Αυτό μόνο σας ζητώ, τίποτε άλλο". Ο βασιλιάς γεμάτος περιέργεια και για να μάθει περισσότερα σχετικά με τον Σουάμιγκαλ, ξεκίνησε μαζί με τον στρατό του να πάει να τον συναντήσει. Οι βασιλείς πάντα ταξιδεύουν με τις ακολουθίες τους, αλλιώς χάνουν τις ταυτότητές τους χωρίς αυτές! Αντιθέτως ο Νταξιναμούρτι Σουάμιγκαλ ήταν ένας Παραμαχάμσα, ένας φωτισμένος δάσκαλος. Ο βασιλιάς τον βρήκε εκεί που καθόταν συνήθως, ήταν κάτω από το μεγάλο μπάνιαν δέντρο χωρίς ακολούθους, γυμνός, αλλά τόσο ευτυχισμένος στον εαυτό του. Φανταστείτε τη σκηνή: ένα απλό επαίτη καθισμένο σε μια γωνία χωρίς ρούχα, βυθισμένος στην ευδαιμονία και την ειρήνη, ολοκληρωτικά χαμένο στην Ύπαρξη, καθόταν μέσα σε μια έντονη σιωπή και γαλήνη. Η σιωπή μπορούσε να διαπεράσει τον οποιοδήποτε στην παρουσία του. Ο βασιλιάς πήδηξε από την άμαξά του και κατευθύνθηκε προς τον Νταξιναμούρτι. Βλέποντας τον βασιλιά και τον στρατό και ακούγοντας όλη αυτή την ταραχή ο Σουάμιγκαλ ούτε που κουνήθηκε, παρά άνοιξε τα μάτια του και κάρφωσε το βλέμμα του στον βασιλιά. Ήταν η πρώτη φορά που κάποιος τον κοίταζε κατάματα, πάντα ο βασιλιάς κοιτούσε τους άλλους και οι άλλοι αποκρίνονταν με σκυμμένο το κεφάλι, ήταν η πρώτη φορά που γινόταν αυτό και ο βασιλιάς έτρεμε ολοκληρωτικά. Ύστερα από κάποια δευτερόλεπτα, ο βασιλιάς έριξε το κεφάλι του κάτω, διαισθανόμενος ξεκάθαρα πως κάτι συνέβηκε μέσα του και στη συνέχεια ο Σουάμιγκαλ του έκανε νόημα να καθίσει κάτω. Τότε και αυτός και όλοι οι υπουργοί του, όπως επίσης και όλος ο στρατός, άφησαν τα όπλα και κάθισαν όλοι κάτω μένοντας σιωπηλοί. Σε δέκα λεπτά ολόκληρο το στράτευμα ήταν κάτω.
Πέρασε μια ώρα, πέρασαν δύο ώρες, τρεις, αλλά και ολόκληρο το απόγευμα, όπως και η νύχτα, ύστερα πέρασε μια ολόκληρη μέρα χωρίς ούτε ο δάσκαλος, ούτε ο βασιλιάς, ούτε ο στρατός να βγάλουν μια κουβέντα από το στόμα. Στην τρίτη μέρα, ο δάσκαλος άνοιξε τα μάτια του και είπε, "Τώρα μπορείτε να φύγετε". Ο βασιλιάς έπεσε στην κυριολεξία κάτω στα πόδια του δασκάλου τιμώντας τον κι έφυγε αθόρυβα. Όταν έφτασε στο παλάτι φώναξε τον ποιητή που είχε γράψει τους χίλιους στοίχους που εξυμνούσαν τον Νταξιναμούρτι και του είπε, "Γιατί έγραψες χίλιους στοίχους για να τιμήσεις τον δάσκαλο; θα έπρεπε να έγραφες δέκα χιλιάδες στοίχους!". Ο ποιητής τότε έκανε μια ενδιαφέρουσα δήλωση, "Το να σκοτώσει κάποιος χίλιους ελέφαντες είναι εύκολο, απλά χρειάζεται κάποια όπλα για να το κάνει αυτό, αλλά το να σκοτώσει κάποιου το μυαλό, αυτό είναι ένα πραγματικό επίτευγμα.
Ο δάσκαλος αυτός όχι μόνο είχε σκοτώσει το μυαλό του αλλά μπορούσε να σκοτώσει το μυαλό οποιουδήποτε καθόταν δίπλα του. Το να σκοτώνεις χίλιους ελέφαντες δεν χρειάζεται θάρρος, το να σκοτώνεις το μυαλό σου χρειάζεται.
Ο δάσκαλος αυτός όχι μόνο είχε σκοτώσει το μυαλό του αλλά μπορούσε να σκοτώσει το μυαλό οποιουδήποτε καθόταν δίπλα του. Το να σκοτώνεις χίλιους ελέφαντες δεν χρειάζεται θάρρος, το να σκοτώνεις το μυαλό σου χρειάζεται.
Ευγνωμοσύνη- Τι και γιατί
Όταν αναγνωρίζουμε ότι είμαστε μέρος του συνόλου της Ύπαρξης η οποία στοργικά μας φροντίζει κάθε λεπτό, τότε γεμίζουμε με ευγνωμοσύνη. Γινόμαστε πραγματικά ευγνώμονες γιαυτό που λαμβάνουμε την κάθε στιγμή, ακόμα και για τόσο βασικά πράγματα που εμείς τα θεωρούμε δεδομένα, όπως είναι η χρήση των χεριών και των ποδιών μας.
Η ευγνωμοσύνη είναι η απάντησή σας στην αναγνώριση της αφθονίας της Ύπαρξης. Είναι μια υπέροχη ανθοφορία ενέργειας μέσα σας.
Εάν είναι μια ενέργεια η οποία τακτοποιεί τα πάντα στη ζωή σας, αυτή είναι η ευγνωμοσύνη και εάν αισθάνεστε ότι κάτι λείπει από αυτή, είναι ακριβώς γιατί αισθάνεστε λιγότερο ευγνώμονες.
Σήμερα υπάρχουν πολλές θρησκείες στον κόσμο μας. Η κάθε μια από αυτές δίνει έμφαση σε μια συγκεκριμένη προσέγγιση όπως, η προσευχή, η λιτότητα, η παράδοση κλπ.. Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που σας κόβει από όλα αυτά και σας συνδέει απευθείας με τη θεϊκή ενέργεια και αυτό είναι η ευγνωμοσύνη. Η ευγνωμοσύνη είναι η μεγαλύτερη θρησκεία! Όταν το λέω αυτό στον κόσμο, αναρωτιούνται "Πως η ευγνωμοσύνη μπορεί να είναι μια θρησκεία, γιατί θα πρέπει να είναι θρησκεία; μπορεί να είναι μια κοινωνική συνήθεια, αλλά όχι μια θρησκεία".
Η ευγνωμοσύνη θα πρέπει να γίνει η αναπνοή ενός ατόμου, ούτε καν μόνο θρησκεία. Η ευγνωμοσύνη είναι ένας μετασχηματισμός ενέργειας, μετατρέπει τα δρώμενα μέσα σου και γύρω σου. Είναι μια ενέργεια που σας εναρμονίζει με την ενέργεια του σύμπαντος και φέρνει πίσω τεράστια ευημερία σε σας. Με την ευγνωμοσύνη θα δείτε ότι η ύπαρξη ανταποκρίνεται σε σας, σαν να είναι ένα ζωντανό ον. Είναι το κανάλι για να επικοινωνήσετε με την ύπαρξη. Όταν η ευγνωμοσύνη συμβεί, λειτουργεί όμορφα μέσω του νόμου της έλξης και έλκει πλούτο προς τα εσάς. Πως είναι δυνατό αυτό;
Μια μικρή ιστορία:
Ο Ακμπάρ, ένας μεγάλος βασιλιάς της αρχαίας Ινδίας και ο σύμβουλός του Μπίρμπαλ περπατούσαν μαζί μια μέρα και προσπέρασαν σε ένα δρόμο έναν πωλητή σανταλόξυλου. ο Ακμπάρ είπε στον Μπίρμπαλ ότι κάτι σαν να είχε αυτός ο άνθρωπος και ήθελε να τον κρεμάσει. Μετά από έναν μήνα ξαναπέρασαν από αυτό το σημείο και ο Ακμπάρ είπε "Είναι περίεργο αλλά σήμερα αισθάνομαι ότι θέλω να του δώσω κάποια χρήματα! Πως είναι δυνατό;". Ο Μπίρμπαλ αποκρίθηκε, "Ω βασιλιά, έναν μήνα πριν, η δουλειά αυτού του μικροπωλητή δεν πήγαινε καθόλου καλά, αλλά μόλις σε είδε να περνάς σκέφτηκε "Εάν ο βασιλιάς πεθάνει θα έρθουν να αγοράσουν πολύ σανταλόξυλο από εμένα για την νεκρική πυρά". Έστειλε προς τα έξω αρνητικές δονήσεις οι οποίες σας ώθησαν να αισθανθείτε μίσος απέναντί του. Αυτός ήταν ο λόγος που θέλατε να τον κρεμάσετε χωρίς κάποια προφανή αιτία. Εγώ αμέσως αγόρασα πολύ ποσότητα σανταλόξυλου από αυτόν για τα τραπέζια και τις καρέκλες του βασιλείου μας και αυτό τον έκανε πολύ χαρούμενο. Σήμερα αισθάνεται πολύ ευγνώμων γιαυτό και εσείς τώρα είστε κάτω από την επίδραση αυτών των θετικών δονήσεων και ως εκ τούτου αισθάνεστε ότι θέλετε να του δώσετε κάποια χορηγία.
Σύμφωνα με τον νόμο της έλξης, μια ενέργεια έλκεται από την αντίστοιχή της. Πως αυτό εφαρμόζεται στην ευγνωμοσύνη; Κατανοήστε αυτό: Όταν αισθάνεστε ευγνώμονες ως προς το οτιδήποτε, σημαίνει ότι αισθάνεστε πλήρεις, αισθάνεστε ευτυχείς. Έτσι λοιπόν όταν ακτινοβολείτε ευγνωμοσύνη, η ενέργειά σας, αυτή της πληρότητας, έλκει πάλι πληρότητα πίσω σε σας σε μορφή υλικών αποκτημάτων, καλών σχέσεων, καλής υγείας κλπ. Έτσι εργάζεται. Το σημαντικό πράγμα σχετικά με αυτό είναι ότι αυτά τα υλικά αποκτήματα, οι καλές σχέσεις και τόσα άλλα πράγματα είναι μόνο παρεπόμενα, συμπτωματικά, υποπροϊόντα της Ευγνωμοσύνης. Το κυριότερο είναι ότι η ευγνωμοσύνη σας κάνει να συνηχήσετε, να συντονιστείτε με την Ύπαρξη και σας μεταμορφώνει σε ένα πανέμορφο ανθρώπινο πλάσμα.
Οι ψυχολόγοι έχουν μελετήσει το αποτέλεσμα του συναισθήματος της ευγνωμοσύνης στους ανθρώπους. Κατά τις πρώτες τους μελέτες δυο ερευνητές, ο Dr. Michael McCollough από το πανεπιστήμιο Southern Methodist University in Dallas, στο Τέξας και ο Dr. Robert Emmons από το πανεπιστήμιο The University of California at Davis στην Καλιφόρνια, έφτασαν στο συμπέρασμα ότι η ευγνωμοσύνη έπαιζε σημαντικότατο ρόλο στην ευημερία του ατόμου. Η μελέτη τους ήταν πάνω σε μερικές εκατοντάδες ανθρώπους οι οποίοι ήταν χωρισμένοι σε τρεις ομάδες και όλες οι ομάδες κρατούσαν καθημερινό ημερολόγιο. Η πρώτη ομάδα διατηρούσε ημερολόγιο με όλα τα γεγονότα τα οποία συνέβαιναν κατά τη διάρκεια της μέρας. Η δεύτερη ομάδα κατέγραφε μόνο τα δυσάρεστα γεγονότα, τις δυσάρεστες εμπειρίες και η τρίτη ομάδα κατέγραφε καθημερινά λίστα πραγμάτων, γεγονότων για τα οποία ήταν ευγνώμονες. Τα αποτελέσματα της μελέτης κατέδειξαν ότι οι ασκήσεις καθημερινής ευγνωμοσύνης οδηγούσαν σε υψηλότερα επίπεδα εγρήγορσης, ενθουσιασμού, αποφασιστικότητας, αισιοδοξίας και ενέργειας. Επιπροσθέτως η τρίτη ομάδα που κατέγραφε τα γεγονότα ευγνωμοσύνης, βίωνε λιγότερη κατάθλιψη και άγχος, είχε μεγαλύτερη τάση για να προσφέρει βοήθεια στους άλλους, να γυμναστεί περισσότερο και τακτικά και το κάθε ένα μέλος της σημείωνε μεγαλύτερη πρόοδο ως προς τους προσωπικούς στόχους. Σύμφωνα με τα πορίσματα στην τρίτη ομάδα όλοι αισθάνονταν περισσότερο αγαπητοί. Ο McCollough και ο Emmons επίσης σημείωσαν πως η στάση και συμπεριφορά της ευγνωμοσύνης ενθάρρυνε ένα θετικό κύκλο στον οποίο η μια θετική πράξη ευγνωμοσύνης του ενός, ενθάρρυνε και την πράξη του άλλου.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν επίσης ότι η ευγνωμοσύνη μπορούσε να λειτουργήσει ανεξάρτητα από την πίστη. Αν και η ευγνωμοσύνη αποτελεί μεγάλο κομμάτι στις περισσότερες θρησκείες, εντούτοις τα οφέλη της επεκτείνονται, σύμφωνα με την μελέτη, στον γενικό πληθυσμό ανεξάρτητα από το εάν έχει κανείς πίστη ή όχι σε κάποια συγκεκριμένη θρησκεία. Επιπλέον, ο κάθε ένας μπορεί να αυξήσει την αίσθηση της ευημερίας και να δημιουργήσει θετικά κοινωνικά αποτελέσματα απλά και μόνο με την καταμέτρηση των ευλογιών του.
Απόσπασμα από το βιβλίο Living Enlightenment 7th editionΔιαβάστε στο επόμενο: Γίνετε ευγνώμονες απλά για το ότι υπάρχετε και είστε, Όλα είναι ένα δώρο, Να σέβεστε τους άλλους με ευγνωμοσύνη.
