ΕΠΙΓΝΩΣΗ

ΕΠΙΓΝΩΣΗ Β

Δεν έχετε επίγνωση του αληθινού παρελθόντος σας

 Αυτή είναι η πρώτη αλήθεια. Δεν είστε συνειδητοί όλων των πραγμάτων τα οποία συμβαίνουν μπροστά σας. Δεν μπορείτε να τα αντιληφθείτε. Δεν θυμόσαστε την βιογραφία σας, τη ζωή σας έτσι όπως έγινε, τη θυμάστε όπως θέλετε να τη θυμάστε. Ας πούμε ένα παράδειγμα. Η ζωή σας είναι γεμάτη με κάθε είδους περιστατικά που σχετίζονται με τη χαρά, τα δεινά, τις τύψεις, τα βάσανα, την κατάθλιψη και κάθε άλλου είδους συναίσθημα. Τι συνήθως όμως εσείς κάνετε; Μαζεύετε μόνο τα περιστατικά και τις καταστάσεις που σχετίζονται με τον πόνο και δημιουργείτε έναν άξονα συνδέοντας πάνω του όλες αυτές τις εμπειρίες. Έτσι λοιπόν έχετε την εντύπωση ότι η ζωή είναι μια ταλαιπωρία. Νομίζετε πως η ζωή σας είναι μια μακριά αλυσίδα παθών και ταλαιπωριών, ένας άξονας πόνου.

 Πολύ σπάνια δημιουργείτε έναν άξονα χαράς και ευτυχίας. Πράγματι, σπάνια συμβαίνει κάποιος να συλλέγει ευχάριστες αναμνήσεις, να δημιουργεί άξονες ευχαρίστησης και κατ’ επέκταση να αισθάνεται τη ζωή ως χαρά. Σπάνιο είναι, όχι μόνο η ποσότητα των αξόνων που μπορεί κανείς να δημιουργήσει αλλά και η ποιότητα τους, από που παίρνει δηλαδή κανείς χαρά.

 Τον περισσότερο καιρό περισυλλέγετε σχεδόν όλες τις επίπονες εμπειρίες και δημιουργείτε την ιδέα ότι η ζωή είναι μόνο πόνος. Τη στιγμή που πιστεύετε ότι η ζωή είναι μια συνεχόμενη οδυνηρή εμπειρία, υποσυνείδητα αυτό που γίνεται είναι να ενισχύετε αυτή την πεποίθηση, ακόμα και εάν συνειδητά προσπαθείτε να σπάσετε τον άξονα του πόνου. Παρακαλώ κατανοήστε, αυτή η πεποίθησή σας ότι η ζωή είναι ένας άξονας πόνου ή χαράς, θα παραμείνει όσο εσείς την έχετε στο υποσυνείδητο και όχι όσο εσείς την σκέφτεστε και τη δέχεστε στο συνειδητό.

 Έστω ότι συνήθως απολαμβάνετε λάγνες σκέψεις, αν οποιαδήποτε στιγμή μια λάγνα σκέψη διασχίσει το σύστημά σας, τότε η συνειδητοποίησή της από εσάς γίνεται ακαριαία, έτσι ξέρετε ότι υπάρχουν. Αν συνήθως απολαμβάνετε βίαιες σκέψεις, τότε οποιαδήποτε βίαια σκέψη περάσει στο σύστημά σας θα γίνει άμεσα αντιληπτή και θα ξέρετε ότι τέτοιες σκέψεις υπάρχουν. Αυτό είναι ένας φαύλος κύκλος: ενδυναμώνετε την αρνητικότητα και η αρνητικότητα έρχεται πάλι πίσω στη ζωή σας. Όσο περισσότερο ενδυναμώνετε την αρνητικότητα, τόσο περισσότερη θα αντιγυρίζει στη ζωή σας ως βιωμένη πραγματικότητα.

Ο άξονας που δεν υπάρχει

Ο άξονας του πόνου

 Υπάρχει μια πολύ όμορφη παραβολή που αφορά το θέμα μας του Ράμανα Μαχαρίσι, ενός Ινδού φωτισμένου δασκάλου. Κάποιο σκυλί μασούσε ένα κόκκαλο και καθώς γινόταν αυτό, θραύσματα από το κόκκαλο πλήγιαζαν τα ούλα του και του δημιουργούσαν αιμορραγία στο στόμα. Το σκυλί νόμιζε ότι το αίμα προερχόταν από το κόκκαλο και έτσι συνέχιζε αυτή του την ενασχόληση με απόλαυση και μεγάλη ευχαρίστηση.
 Αν η βία σας συναρπάζει, τότε να περιμένετε τέτοιου είδους περιστατικά στη ζωή σας. Αν ο πόνος σας συναρπάζει, αν πιστεύετε ότι η ζωή είναι ένας άξονας πόνου, τότε να περιμένετε τέτοιου είδους περιστατικά στη ζωή σας προκειμένου να επιβεβαιώσουν τα πιστεύω σας.

 Αυτή είναι η ευρεία ανθρώπινη ψυχολογία. Αν και οι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι θέλουν να σπάσουν τον άξονα βίας ή πόνου, ουσιαστικά τον ενδυναμώνουν κρυφά και συχνά χωρίς να το θέλουν.

 Θα σας το εξηγήσω ακόμα πιο βαθιά. Ο πόνος τον οποίο είχατε πριν από δέκα χρόνια, πριν από εννέα χρόνια, πριν επτά χρόνια ή πριν τρία ή αυτός ο πόνος που είχατε χτες είναι όλοι ασύνδετοι, ξεχωριστοί μεταξύ τους, είναι μεμονωμένα γεγονότα. Αλλά ξεκινάτε και τα συνδέετε όλα αυτά και δημιουργείτε μια μεγάλη ομάδα από τέτοια και σκέφτεστε, η ζωή μου είναι μια ταλαιπωρία, αλλά είναι αυτό αληθινό; Φυσικά και δεν είναι. Τι έγιναν όλα αυτά τα γλυκά γεγονότα τα οποία ζήσατε ανάμεσα σε αυτά τα δύσκολα και αρνητικά γεγονότα; Τι έγιναν όλες αυτές οι ευτυχισμένες εμπειρίες που βιώσατε; Πολύ απλά έχουν ξεχαστεί και ποτέ δεν επελέγησαν για να σχηματιστεί έναν άξονας. Έτσι λοιπόν, ο άξονας, ο οποιοσδήποτε άξονας, ποτέ δεν είναι αληθινός, γιατί εστιάζεται σε ένα και μόνο τμήμα της πλήρους σας βιογραφίας.

 Καταρχάς, ξεκινάτε την αρχειοθέτηση των οδυνηρών αναμνήσεων για την μελλοντική χρησιμότητά τους. Αρχειοθετείτε τους πόνους σας, για παράδειγμα, ως ιστορικό ιατρικό αρχείο ή για να ενημερώσετε τον γιατρό σας. Μ΄ αυτά και μ΄ αυτά, αρχίζετε να πιστεύετε ότι όλοι αυτοί οι πόνοι που συνέβηκαν στη ζωή σας συνδέονται. Αποφασίζετε να πιστέψετε ότι η ζωή σας είναι ένας πόνος, μια οδύνη και τη στιγμή που αποφασίσετε ότι αυτό ισχύει, δημιουργείτε μια κόλαση για τον εαυτό σας. Και πως υποδόρια δουλεύει αυτό; Μέχρι χτες, μπορούσατε και περπατούσατε, δεν μπορούσατε να πετάξετε. Ξέρατε από το παρελθόν σας, ότι πότε δεν πετούσατε παρά μόνο περπατούσατε. Μπορείτε να πιστέψετε ότι μπορείτε να ξεκινήσετε να πετάτε από αύριο και στο εξής; Δεν μπορείτε. Ξέρετε ότι αύριο θα έχετε και πάλι μόνο την ικανότητα να περπατάτε. Βασίζεστε αποκλειστικά στις ενθυμούμενες εμπειρίες του παρελθόντος για να προβλέψετε το μέλλον σας, εξαλείφοντας όμως με τον τρόπο αυτό πολλές νέες δυνατότητες.

 Υπάρχει ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο σχετικά με τον πόνο, το οποίο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και που μπορεί να φαίνεται μυστικιστικό, αλλά, για να είμαστε ειλικρινείς, ο Πατάντζαλι λέει πολύ καθαρά ότι ο οποιοσδήποτε πόνος μπορεί να είναι μια χρήσιμη πόρτα προς την αφύπνιση.

 Η τεχνική είναι να μην το βαφτίζετε ως πόνο. Απλά παρατηρείστε και δείτε τι συμβαίνει. Παραδειγματιστείτε από τον τρόπο με τον οποίο ένα μικρό παιδί βιώνει κάτι καινούργιο, που είναι πάντα γεμάτο από περιέργεια και ενθουσιασμό. Κάντε αυτό με τις καταστάσεις που επί του παρόντος ονομάζετε ‘πόνο’ και δείτε πως ολόκληρη η εμπειρία αυτή θα σας διαμορφώσει. Όταν απλά παρατηρείτε τον πόνο, συνειδητοποιείτε δυο πράγματα. Πρώτο, κατά την διάρκεια του πόνου θα δείτε ότι το σώμα σας αναζωογονείται και ανακατασκευάζεται από μόνο του.

 Αυτή την διαδικασία της αναζωογόνησης εσείς την ονομάζετε πόνο. Δεύτερο, όταν σταματήσετε να την αποκαλείτε, πόνο, σταματάτε να αντιστέκεστε στην αίσθηση του πόνου και έτσι μπορεί να θεραπευτεί πολύ πιο γρήγορα. Όταν ταμπελάρετε αυτή την αίσθηση ως πόνο, όχι μόνο πολεμάτε ενάντια στην διαδικασία της αυτοθεραπείας, αλλά επίσης την επιμηκύνετε και δημιουργείτε περισσότερο πόνο.

Ο άξονας της χαράς

Η χαρά την οποία βιώσατε πριν δέκα χρόνια ή πριν εννιά ή πριν τρία χρόνια και η χαρά που νοιώσατε έναν χρόνο ή μια βδομάδα πριν, όλα αυτά τα γεγονότα είναι ξεχωριστά και ανεξάρτητα, μεμονωμένες σκέψεις. Στο παρόν όμως, εσείς συνδέετε όλες αυτές τις σκέψεις και δημιουργείτε ένα μεγάλο άξονα χαράς. 
 Μπορείτε να προσδιορίσετε, να συνδέσετε την χαρά με ένα αντικείμενο, άτομο ή κάποιο τόπο, ένα μέρος στο οποίο πήγατε διακοπές. Στη συνέχεια θα προσπαθείτε ξανά και ξανά να φέρετε πάλι πίσω στη ζωή σας, το πρόσωπο, το αντικείμενο, τον τόπο ή οτιδήποτε άλλο. Δοκιμάστε το αλλά θα δείτε, ότι δεν είστε σε θέση να νοιώσετε την ίδια χαρά από την ίδια εμπειρία πάλι και αυτό σας βάζει σε περαιτέρω πόνο.

 Στη ζωή συνεχώς δημιουργείτε είτε άξονες χαράς, είτε άξονες πόνου. Με το που δημιουργείται ένας άξονας πόνου προσπαθείτε να τον σπάσετε κι έναν άξονα χαράς να τον επιμηκύνετε. Αλλά δεν καταλαβαίνετε πως δεν μπορείτε ούτε να παρατείνετε την χαρά, ούτε να σπάσετε τον άξονα του πόνου και αυτό για τον απλό λόγο ότι ουσιαστικά οι άξονες αυτοί δεν υπάρχουν. Είναι απλά ότι έχει μαζέψει η επιλεκτική μνήμη σας και ο άξονας είναι ένα δημιούργημα της φαντασίας σας.

Οι σκέψεις είναι σαν τις φούσκες σε ένα ενυδρείο

 Δεν υπάρχει γραμμική σύνδεση μεταξύ δυο σκέψεων που έχουμε. Το μόνο κοινό σημείο που έχουν είναι ότι προέρχονται από την ίδια πηγή, όμως εμείς συνεχώς συνδέουμε την μια σκέψη με την άλλη σε ένα γραμμικό συνεχές. Σαν τις φυσαλίδες σε ένα ενυδρείο, που ξεπετάγονται από τον πυθμένα του, έτσι και οι σκέψεις μας δημιουργούνται στο μυαλό μας η μια πίσω από την άλλη. Όταν μια φυσαλίδα ανεβαίνει και φτάνει στην επιφάνεια του νερού, τότε άλλη μια έχει ήδη ξεκινήσει από τον πυθμένα για το ταξίδι της κι ύστερα άλλη μια κι άλλη μια συνεχόμενα. Λόγω του ότι οι φυσαλίδες ανέρχονται με μεγάλη ταχύτητα στην επιφάνεια, μοιάζει να έχουν μια συνεχόμενη ροή, στην πραγματικότητα όμως, υπάρχει πάντα ένα κενό μεταξύ τους.
 Όπως οι φυσαλίδες, έτσι κι οι σκέψεις έχουν ένα ουδέτερο χώρο ανάμεσά τους. Τη στιγμή που το κενό ή το ουδέτερο σημείο μεταξύ δυο σκέψεων είναι τόσο μικρό, νομίζουμε ότι όλες οι σκέψεις είναι συνδεδεμένες και δημιουργούν μια αλυσίδα, έναν άξονα. Όμως υπάρχει πάντα ένα κενό μεταξύ δυο σκέψεων.

 Ας σας διηγηθώ μια ιστορία, ένα γεγονός το οποίο έχει συμβεί.

Ένας μεσήλικας άντρας, ήρθε και μου είπε, “Σουάμιτζι, πρόκειται να χωρίσω με την γυναίκα μου, σε παρακαλώ να με ευλογήσεις”. Τότε του απάντησα “Ευλογώ ανθρώπους που παντρεύονται. Γιατί θέλεις να σε ευλογήσω αφού θα χωρίσεις;”. Εκείνος απάντησε “Θα πρέπει να με ευλογήσεις γιατί υπέφερα πάρα πολύ”.

 Είπα τότε, “ Τα βάσανα και η ταλαιπωρία είναι πάντα μια κατάσταση δίνεις-παίρνεις, πότε δεν είναι μόνο παίρνεις. Θα πρέπει να έχεις δώσει στη γυναίκα σου αρκετά βάσανα κι εσύ επίσης. Οπότε σε παρακαλώ πες μου την αλήθεια τι έχει πραγματικά συμβεί και στη συνέχεια θα αναλύσουμε την κατάσταση”.

 Αυτός απάντησε, “ Πως θα αποφασίσω ποια γεγονότα θα σου πω και ποια όχι. Υπάρχουν τόσα πολλά από αυτά. Από την πρώτη μέρα με βασάνιζε. Δεν ξέρεις τι βάσανα έχω περάσει”.

 Στη συνέχεια μου αφηγήθηκε ένα περιστατικό που είχε συμβεί κατά την διάρκεια του γάμου τους.

 Στα χωριά στην Ινδία, όταν ένας γάμος γίνεται, το νεόνυμφο ζευγάρι παίζει κάποια παιχνίδια μετά την τελετή. Ένα από αυτά τα παιχνίδια είναι με ένα δαχτυλίδι που το ρίχνουν μέσα σε ένα δοχείο γεμάτο νερό. Ο σύζυγος και η σύζυγος θα πρέπει να βάλουν τα χέρια τους μέσα σε αυτό και να ανταγωνιστούν στο ποιος θα βρει και θα ανασύρει πρώτος το δαχτυλίδι. Όποιος το βρει πρώτος κερδίζει. Αυτά τα μικρά παιχνίδια έχουν δημιουργηθεί κυρίως για να μειώσουν την απόσταση μεταξύ του ζευγαριού, να δημιουργήσουν οικειότητα. Ο άντρας μου είπε, “Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού με το δαχτυλίδι, μου γρατζούνισε το χέρι μου με τα νύχια της” και ξεκίνησε να μου λέει όλη την ιστορία από αυτό το γεγονός και μετά και τι του είχε κάνει η γυναίκα του. Για πρακτικούς λόγους, είχε κρατήσει έναν φάκελο με όλα τα γεγονότα από την αρχή του γάμου του. Μετά από την εξιστόρηση δυο τριών γεγονότων του είπα, “ Σε παρακαλώ σταμάτα. Αν αυτή είναι η υπόθεση, ασφαλώς η γυναίκα σου θα είναι πολύ περισσότερο ευτυχισμένη από εσένα όταν χωρίσετε. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις με κάποιον άνθρωπο που βαστάει στο κεφάλι του ένα τόσο μεγάλο αρχείο από γεγονότα και με τόσες λεπτομέρειες”. Οποιαδήποτε στιγμή η γυναίκα του έκανε κάτι, αυτός πάντα κοιτούσε τα αρχεία του και κατέγραφε.

 Στη συνέχεια μου είπε για το πιο πρόσφατο γεγονός, το οποίο αποτέλεσε την σταγόνα στο ποτήρι και τον λόγο που ήθελε να την χωρίσει, είπε, “Μου έχυσε καφέ πάνω στα ρούχα μου”. Του είπα τότε, “ Το να πέφτει λίγο καφές πάνω στα ρούχα δεν μπορεί να είναι ο λόγος για χωρισμό”, αμέσως απάντησε, “ Όχι όχι δεν ξέρεις, σήμερα μου έριξε καφέ, αύριο μπορεί να μου ρίξει οξύ”. Αλήθεια, είπε αυτό το πράγμα κι εγώ δεν κατάλαβα την σύνδεση και τον ρώτησα πως ήταν δυνατό να συνδέσει τον καφέ με το οξύ! Αλλά και πάλι μου απάντησε, “ Όχι Σουάμιτζι δεν ξέρεις”.

 Μπορεί να ακούγεται ακραίο και να γελάτε όταν το ακούτε, όταν ακούτε τέτοια περιστατικά. Αλλά κοιτάξτε με προσοχή την ζωή σας. Κάνετε ακριβώς το ίδιο πράγμα, συνεχώς δημιουργείτε παράλογες συνδέσεις μεταξύ των γεγονότων και ξεχνάτε να τα βλέπετε ως ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Ξεχνάτε να βλέπετε τις σκέψεις ανεξάρτητες τη μια από την άλλη.

 Απλά αν μάθετε την τεχνική της απεμπλοκής που μιλήσαμε σε προηγούμενο μάθημα, θα είστε ικανοί να διατηρείτε μια σημαντική ποσότητα ενέργειας στο σύστημά σας, μέσα σας και το αποτέλεσμα αυτού θα είναι να είστε περισσότερο χρόνο πιο παραγωγικοί και δημιουργικοί. Οι σχέσεις σας θα είναι πιο φιλικές γιατί δεν θα προσκολλάστε σε μικρά γεγονότα ή συμπεριφορές, οι οποίες έτσι κι αλλιώς δεν σχετίζονται με εσάς. Δεν θα αισθάνεστε να ασφυκτιείτε από τους ανθρώπους και τις πιθανές προσδοκίες τους για εσάς.

 Θα έχετε τεράστιο ελεύθερο εσωτερικό χώρο στη διάθεσή σας για να εκπληρώσετε τις ανάγκες σας καθώς και των άλλων. Επίσης θα έχετε τεράστια συμπόνια για τους άλλους και έτσι θα θέλετε να μάθετε γιατί υποφέρουν. Μόνο όταν δεν κατανοείτε τους λόγους για τους οποίους οι άλλοι υποφέρουν, γίνεστε αυστηροί, σκληροί με αυτούς. Όταν απεμπλέκεστε, είστε σε θέση να ‘φιλοξενήσετε’ το άλλο άτομο στον εσωτερικό σας χώρο και τότε αυτόματα γίνεστε παρηγορητικοί, συμπονετικοί, η ζωή σας αποκτά διαφορετική ποιότητα και εσείς γίνεστε ένα διαφορετικό άτομο μέσα στον κόσμο.

Απόσπασμα από το βιβλίο Living Enlightenment 7th edition